Semra o sabah gardrobun aynasının karşısında ten rengi külotlu çorabını giyerken kafasından ışık hızıyla geçen cümlelerden bir an başının döndüğünü hissetti. Hemen arkasında duran yatağa çöktü, çorabı giymeye oturarak devam etti.. Zaten her geçen gün büyüdüğünü hissettiği göbeği bu işi ayakta yapmasına pekte elverişli değildi.. Günden güne kilo aldığını eteklerin bel kısmının rahat vermemesinden anlıyor … Continue reading Beyaz Bayrak
Bu hikaye bir sahil kasabasında geçmedi Öyle ki eğer geçseydi senin şu an yanımda oturuyor olma ihtimalin yüksekti… Ama büyük şehrin sıkıntısı, dersi tasası, karısı kızı bitmedi Ahmet…. Yediler kocamın başını diye bağırmak istiyorum bazen… Sonra gülüyorum kendi kendime, deliriyor muyum diye aynaya bakıyorum hatta… Ben deliyi gözünden tanırım, kafam sağlam gibi hala çok şükür … Continue reading MERAK
Bazıları biliyor, bazıları bilmese de anlıyor Uzaktan bakanlar hikayeme farklı farklı isimler koyuyor.. Gülümsüyorum… İçimden o şarkıdaki gibi ‘siz benim neler çektiğimi nereden bileceksiniz ki’ diyorum…. Yürümeye devam ediyorum… Çalı çırpı takılıyor sürekli bacaklarıma Geçerken dikenleri batıyor Kanıyor, acıtıyor ama yolumdan edemiyor… Belki de bu can havli sebebiyle şimdi daha da hızlı yürüyorum…. Sonra geriye … Continue reading 2018
Anneme kalırsa 40 yaşına geldin hala büyüyemedin diyor, fotoğraflara facetune yapınca 27 duruyor, içimdeki çocuğa sorarsanız o da 17 diyor… Ama kimliğim bugün bal gibi, dolu dolu 37’yi gösteriyor…🙏 Hem sonbahar sabahı hem vakumlu doğum yapmış annem..1 eylül sabahı hayata zar zor gelmişim, melankoliyi sevmem belki de bu yüzden… Bugün yolun yarısından da yarasından da … Continue reading 2017
İlerledi yaşım.. Bir yılda on yıllık büyüdüm.. İki mum üfleme seromonisi arasında değişti sanki bütün hayatım..Evimin yolu, koltuğum, mumumun kokusu,pencereye gelen güvercinim değişti.. Deniz kokmuyor artık üstü başı.. Sabah kahve içtiğim fincanım , ayarını bi türlü beceremeyip kekleri yaktığım fırınım, her gece özbek pilavı yapıp beni şişmanlatan yardımcım, ölmesin diye gözünün içine bakıp konuştuğum ağacım, … Continue reading 2016
Bu yolda yan yana düşenler, son durağa kadar birlikte gidebilenler, yolda kalanlar, dakika farkıyla hayatının minibüsünü kaçıranlar, yanlış arabaya binenler, bir hışımla minibüsten inip yola yürüyerek tek başına devam edenler var…. ‘Minibüs yolu’ benim yaşantımdan ve sevgili hastalarımın küçük hikayelerinden esinlenerek yazılmıştır…Yolda giden bir minibüs dışında okuduğunuz hiç bir şey hayal ürünü değildir…. Sadece yoğun aşk ve hayal kırıklığı içerebilir… Eminim bu yolun bir yerlerinde sen de varsın… O zaman iyi ki varsın… Hem belki bir gün sen de yolculuk hikayeni bizimle paylaşırsın… Ya da yan koltuktakinin uyuklarken düşen başına omzunu uzatırsın… Gönlü güzel insanlarla aynı koltuğa düşmen dileğimle💋
Son Yorumlar